ابن عساکر به سند صحیح از ابن عباس نقل می‏کند: «من با پیامبر و علی‏علیهما السلام در کوچه‏های مدینه عبور می‏کردیم، گذرمان به باغی افتاد، علی‏علیه السلام عرض کرد: ای رسول خدا! این باغ چقدر زیباست؟ پیامبرصلی الله علیه وآله فرمود: باغ تو در بهشت از این باغ زیباتر است. آن گاه به دست خود بر سر و محاسن علی‏علیه السلام اشاره کرده و سپس با صدای بلند گریست. علی‏علیه السلام عرض کرد: چه چیز شما را به گریه درآورد؟ فرمود: این قوم در سینه‏هایشان کینه‏هایی دارند که آن را اظهار نمی‏کنند، مگر بعد از وفاتم.»