بخاری در تفسیر سوره بقره از صحیح خود به سندش از ابن عباس نقل کرده که عمر گفت:

«اُبی در قرائت از دیگران برتر و علی در قضاوت بهتر است.»

سعید بن مسیب می‏گوید:  «عمر همیشه به خدا پناه می‏برد از این‏که مشکلی علمی برای او پدید آید، در حالی که ابوالحسن [امام علی‏علیه السلام] در آن وقت حاضر نباشد. و همیشه می‏گفت: اگر علی نبود عمر هلاک شده بود.»

ابن عساکر به سند صحیح از ابن عباس نقل می‏کند: «من با پیامبر و علی‏علیهما السلام در کوچه‏های مدینه عبور می‏کردیم، گذرمان به باغی افتاد، علی‏علیه السلام عرض کرد: ای رسول خدا! این باغ چقدر زیباست؟ پیامبرصلی الله علیه وآله فرمود: باغ تو در بهشت از این باغ زیباتر است. آن گاه به دست خود بر سر و محاسن علی‏علیه السلام اشاره کرده و سپس با صدای بلند گریست. علی‏علیه السلام عرض کرد: چه چیز شما را به گریه درآورد؟ فرمود: این قوم در سینه‏هایشان کینه‏هایی دارند که آن را اظهار نمی‏کنند، مگر بعد از وفاتم.»

در صحیح مسلم که از معتبرترین کتب اهل سنت است آمده:

معاویه به سعد بن ابی وقاص گفت چرا از سب و لعن ابوتراب(علی بن ابی طالب) خودداری می کنی؟ گفت: من از پیامبر سه فضیلت مهم درباره ی او شنیدم که اگر یکی از آنها را من داشته باشم از ثروت های عظیم دنیا برای من مهم تر است و به این دلیل به خود اجازه نمی دهم آن حضرت را سب کنم.

(آن سه فضیلت عبارت است از: حدیث منزلت،حدیث لاعطین الرایه غدا... و آیه ی مباهله)

ابو علقمه می‏گوید: «به سعد بن عباده - هنگام تمایل مردم به بیعت با ابوبکر - گفتم: آیا همانند بقیه با ابوبکر بیعت نمی‏کنی؟ گفت: نزدیک بیا، به خدا سوگند! از رسول خداصلی الله علیه وآله شنیدم که می‏فرمود: وقتی که از دنیا می‏روم، هوای نفس [بر مردم] غلبه کرده و آن‏ها را به جاهلیت بر می‏گرداند، حقّ در آن روز با علیّ است و کتاب خدا به دست اوست، با کسی غیر از او بیعت مکن.»